Από αρχαιοτάτων χρόνων η κοινωνία είχε δεχθεί τον άντρα που ντυνόταν, φέρονταν ως γυναίκα. Σε αυτό βοήθησε πολύ και το αρχαίο θέατρο, όπου εκεί η ανάγκη κάποιου γυναικείου ρόλου ανάγκαζε τον ηθοποιό να «γίνει» γυναίκα. Ως γνωστόν, τότε η γυναίκα απαγορευόταν να συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις.
Σήμερα, η επιστήμη έχει προχωρήσει έτσι έχουμε συνηθίσει την εικόνα μιας γυναίκας που είχε γεννηθεί άντρας. Τι γίνεται όμως με τα αγόρια που γεννιούνται σε κοριτσίστικο σώμα; Λέγεται πώς σε αυτό το θέμα, ακόμα και η πιο πολιτισμένες και προχωρημένες κοινωνίες κρύβουν κάποια ταμπού. Στην Ελλάδα, το θέμα αυτό είναι σίγουρα ταμπού.
Ο Τεό ζει στο Λονδίνο τα τελευταία χρόνια. Εκεί, όπως μου εξηγεί στο skype, το κράτος καλύπτει όλα τα έξοδα για τη «διόρθωση φύλου» που θέλει να κάνει. Η κοινωνία είναι ανοιχτή, στηρίζει νέους, επιπροσθέτως έχει και επαγγελματικές ευκαιρίες. Τη Δευτέρα πιάνει δουλειά, το μοναδικό πρόβλημα στη ζωή του είναι ότι ψάχνει σπίτι. Είναι όμως αισιόδοξος. Άλλωστε αυτό δεν είναι πρόβλημα αφού εκεί, ζει όπως ακριβώς θέλει.
Ως άντρας.
Για να μου μιλήσει μου έθεσε έναν όρο, χωρίς δεύτερη σκέψη δέχθηκα «Θα μου μιλάς σε αρσενικό γένος, ακόμα και για το παρελθόν, εντάξει;», «Εντάξει» απάντησα και ας μου φαινόταν περίεργο στην αρχή που άκουγα μια τσιριχτή φωνή. Στη συνέχεια όμως το πείστηκα και εγώ, ήταν άντρας αυτός που μου μίλαγε.
Ο μπερδεμένος έφηβος
Γεννήθηκε κορίτσι. Ποτέ όμως δεν ένιωσε έτσι. Από την παιδική του ηλικία έπαιζε και με αγόρια και με κορίτσια. Οι γονείς του, του έφερναν κοριτσίστικα παιχνίδια τα οποία βαριόταν φριχτά. Δεν καταλάβαινε όμως τον λόγο. Έκανε περισσότερη παρέα με αγόρια, εκεί ταίριαζε καλύτερα. Όταν έλεγαν ότι η κυρία Ειρήνη ήταν ωραία γυναίκα, εκείνος συμφωνούσε, το έβλεπε!
Κάποια στιγμή, στην εφηβεία, η πρώτη περίοδος έρχεται. Τρομάζει, η μητέρα του, όπως και κάθε μητέρα που έχει μπροστά το κορίτσι της που μεγαλώνει, τη συμβουλεύει και της εξηγεί. Εκεί συνειδητοποιεί, πώς κάτι είναι λάθος.
Bρίσκεται παγιδευμένος σε ένα λάθος σώμα, ένα αγόρι παγιδευμένο σε κοριτσίστικο σώμα. Μια φυλακή που δεν ελευθερώνεσαι εύκολα. Τα χρόνια περνούν, πείθεται πώς οι σκέψεις του είναι λάθος, ακολουθεί πιστά αυτά που του λένε.
Να ντύνεται σαν κορίτσι, να φέρεται σαν κορίτσι, να βγαίνει με αγόρια. Ότι κάνει ένα φυσιολογικό κορίτσι στην εφηβεία. Στη 3η γυμνασίου δίνει το πρώτο φιλί με τον Γ., μου το περιγράφει ως κάτι τόσο απαίσιο «σα να φιλούσα ψάρι, μπλιάχ» μου λέει χαρακτηριστικά. Γρήγορα χωρίζει με εκείνο το συμμαθητή γιατί δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να κάνει έρωτα μαζί του.
Η ζωή συνεχίζεται ο Τεό συνεχίζει να παλεύει με τους δαίμονες του, τον τρώνε μέσα του σκέψεις, ανησυχίες, τον τρομάζει όλο αυτό. Τι είναι; Ποιος είναι;
«Ένιωσα πούστης»
Στη Α΄ Λυκείου όπως όλοι οι μαθητές, κάνει κάποια ιδιαίτερα μαθήματα μαθηματικών στο γκαράζ ενός καθηγητή.«Δεν ήμουν προκλητικά ντυμένος, μη φανταστείς καμία φούστα κοντή και τέτοια, τίποτα κάτι φαρδιές μπλούζες και παντελόνια φορούσα». Εκεί, ο άνθρωπος που διδάσκει μικρά παιδιά εκδηλώνει τον πιο άρρωστο εαυτό του…
«Ξαφνικά αρχίζει και με χαϊδεύει, αμέσως μου έρχεται στο μυαλό αυτό που είχα διαβάσει στο ίντερνετ, σε περίπτωση σεξουαλικής επίθεσης πρέπει να μένεις ψύχραιμος. Γιατί η αντίσταση τους καυλώνει περισσότερο. Με χαϊδεύει σε κάθε γυναικείο κομμάτι που είχα, αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ είχα κοκαλώσει μαγκώσει. Άλλωστε αυτό το σώμα δεν μου άνηκε. Ξαφνικά, με κολλάει στο τοίχο. Μπαίνει μέσα μου. Πρωκτικά. Ένιωσα πούστης! Πάγωσα! Το κατάλαβε; Δε ξέρω. Αηδίασα. Στη μητέρα μου δεν είπα ότι έγινε διείσδυση, γιατί θα έπρεπε να της εξηγήσω πώς ένιωσα. Πούστης ένιωσα, ότι μου βίασαν την αντρική μου αξιοπρέπεια. Έτσι θα καταλάβαινε τι σκεφτόμουν. Της είπα ότι απλά με κακοποίησε. Τίποτα άλλο.»
Όταν γύρισε, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν μπάνιο. Να φύγει αυτή η βρωμιά από πάνω του. Με σοκάρει ακόμα και τώρα, η ψυχραιμία με την οποία περίγραφε το περιστατικό. Σαν να μην τον έχει επηρεάσει καθόλου.
Ακάθεκτος, συνεχίζει να μου μιλάει για τις μέρες στο Λύκειο.
Like a Virgin, Madonna
Αυτή την ατάκα χρησιμοποιεί για να μου περιγράψει τη πρώτη φορά με αγόρι. Σεξ έκανε τότε στη Γ’ λυκείου με τον Σ. «Προσπαθούσα, καταπιεζόμουν να ζήσω σα κορίτσι.» Έτσι, μια μέρα που έκαναν κοπάνα, έγινε.«Πώς ήταν;» ρωτάω, «βαρετό, να φανταστείς σκεφτόμουν τι playlist να βάλω στο mp3, δε με ενδιέφερε εγώ δεν ήμουν εκεί. Ήμουν αλλού.» Συνεχίζω να απορώ εγώ, «Μα πώς καθόσουν έτσι; Δεν έκανες τίποτα εσύ; Άγαλμα; Τι;» γελάει,«όχι ρε συ, ύστερα από πολλές πιέσεις προσπάθησα μια φορά, να κάνω στοματικό. Εντάξει, όταν είδα το πέος του ερωτεύτηκα. Όχι όμως γιατί το ποθούσα ή ερεθιστικά, αλλά γιατί ακριβώς έτσι ήθελα να είναι το δικό μου. Εγώ ήθελα τέτοιο να το βάζω εγώ σε μια γυναίκα. Ήταν τέλειο, για να λέω την αλήθεια μου. Την ίδια ώρα, η πράξη του στοματικού ήταν απαίσια. Γιακ.» Γέλασα και εγώ, άλλωστε γυναίκες πείτε μου, με το χέρι στην καρδιά, πόσες απολαμβάνουμε πράγματι το στοματικό έρωτα; (Μη παρεξηγηθώ, όταν το κάνουμε, γιατί ως εγωιστικά όντα οι άνθρωποι όταν μας το κάνουν το απολαμβάνουμε…νομίζω).
Μετά από ενάμιση χρόνο, χωρίζει και με τον Σ. Άλλωστε μέσα σε αυτό το διάστημα είχαν κάνει μόνο 4 φορές σεξ. Η μόνη στιγμή που απολάμβανε στο σεξ με τον Σ. ο Τεό, ήταν την ώρα που του τοποθετούσε το προφυλακτικό, αυτό γιατί φανταζόταν ότι το βάζει εκείνος στον εαυτό του. Ότι έχει δικό του πέος και ετοιμάζεται να κάνει έρωτα.
Χωρίζει τον Σ. Στην παρέα έρχεται η Ε. Ωραίο κορίτσι, του άρεσε από τη πρώτη στιγμή. Ήταν η πρώτη του. Στην πενταμερή πάει για πρώτη φορά με γυναίκα.
«Όταν ακούμπησα τα χείλι μου πάνω της ένιωσα ότι πίνω νέκταρ. Δεν υπήρχε, ήταν οργασμός. Εκεί ένιωσα οργασμό για πρώτη φορά.»
Το Erasmus της αποκάλυψης
Όπως πολλοί φοιτητές έτσι και ο Τεό ταξιδεύει στο εξωτερικό για Εράσμους. Εκεί, συναντά Εκείνη. Την πρώτη του σχέση. Το πρώτο του strap-on. «Ήταν τέλεια! Ήμουν στη κουζίνα, ήταν στο διπλανό δωμάτιο εκείνη. Γειτόνισσα. Δε πήρε πολύ χρόνο. Αμέσως, έγινε το μπαμ. Νόμιζα ότι ήταν για μια νύχτα. Δεν τολμούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω. Αλλά, τελικά, ήμασταν μαζί 8 μήνες. Υπέροχους μήνες! Χωρίσαμε όμως γιατί εκείνη ήταν από τη Νέα Ζηλανδία και εγώ γυρνούσα Ελλάδα, αδύνατον να είμαστε μαζί. Ακόμα όμως μιλάμε.»
«Αν με ρωτούσε η μάνα μου είσαι straight; Θα απαντούσα ναι. Είμαι ένα αγόρι που γουστάρω γυναίκες.»
Η επιστροφή μάλλον αποδεικνύεται ολέθρια. Μια παραλίγο αυτοκτονία και μια πρακτική που αναγκαζόταν να ντυθεί πάλι, γυναίκα. Ένα βράδυ, γυρίζει με το αμάξι. Στην παραλιακή αποφασίζει να μετρήσει μέχρι το 60 με κλειστά τα μάτια και αν πεθάνει, πέθανε. «Θα ησυχάσω, δε θα αναγκαζόμουν να κάνω αυτό που δε θέλω, να δείχνω κάτι που δεν είμαι». Ευτυχώς όμως, η απόπειρα αυτή αποτυγχάνει. «Καλά που δεν πάτησα και κανένα άνθρωπο τότε, δε ξέρω φρίκαρα. Δεν το άντεχα, ήταν όμως να ζήσω. Μάλλον μου δινόταν η ευκαιρία να ξανά γεννηθώ, όπως εγώ ήθελα.»
Αποφασίζει, να φύγει για Λονδίνο. Εκεί ζει όπως ακριβώς επιθυμεί. Αφήνει πίσω το όνομα του το αληθινό, το οποίο υποσχέθηκα να μη σας αποκαλύψω, και συστήνεται ως Τεό. «Βέβαια οι μαλάκες εδώ οι Λονδρέζοι το λένε Theo και με χαλάει αλλά εντάξει. Μικρό το κακό.»
Τον Ιούνιο, αποκαλύπτει στη μητέρα του, την αλήθεια. Ή μάλλον τη μισή αλήθεια. «Μ’αρέσουν οι γυναίκες». Η μητέρα, φρακάρει. «Είσαι λεσβία, είσαι bi, τι εννοείς; Είσαι σίγουρη; Όχι δε μπορεί. Αυτοκαταστρέφεσαι εκεί στο Λονδίνο» ήταν η πρώτη αντίδραση της μητέρας. Παραδέχεται όμως πως αν τη ρωτούσε «είσαι straight;» Θα απαντούσε με πάθος πώς «ναι. Είμαι. Straight είναι αυτός που είναι άντρας και πάει με γυναίκα. Εγώ αυτό είμαι. Άντρας!»
«Σήμερα πώς είναι η σχέση σας;» ρωτάω. «Απαίσια. Τους αποφεύγω. Νιώθω πιεσμένος. Κάθε φορά που μιλάμε αγχώνομαι. Με πιάνει κρίση πανικού, δε μπορώ».
Η διαδικασία
Την πρώτη φορά, χρησιμοποίησα τον όρο «αλλαγή φύλου» με διόρθωσε αμέσως λέγοντας μου «όχι αλλαγή, διόρθωση φύλου είναι». Χαμογέλασα. Δεσμεύθηκα να χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο από εδώ και πέρα.
Μου εξηγεί όλη τη διαδικασία. Όπως προ είπα, το Λονδίνο, στηρίζει τέτοιες ενέργειες. Καλύπτει όλα τα έξοδα το κράτος.
Για λίγο καιρό, σε παρακολουθεί ψυχολόγος. Μόλις πάρεις την έγκριση ξεκινάς την ορμονοθεραπεία. Μετά γίνεται η μαστεκτομή, η υστερεκτομή και μετά γίνεται η ανάπλαση του πέους.
«Επίπονο ακούγεται» σχολιάζω εγώ. «είναι» μου λέει, «αλλά είναι ο μόνος τρόπος να ζήσω όπως θέλω, όπως πρέπει να ζήσω.»
«Θέλει το pc ο συγκάτοικος μου, σε πειράζει να κλείσουμε;» μου λέει μετά από σχεδόν δύο ώρες. Η αλήθεια είναι ότι ενώ είπα «όχι, τελειώσαμε», ένιωσα ότι είχα και άλλα πράγματα να ρωτήσω, να μου λύσει και άλλες απορίες. Στο δικό μου το μυαλό, ακόμα δεν καταλάβαινα. Μετά όμως ξανά σκέφτομαι, ποια είμαι εγώ για να κρίνω; Να ρωτήσω, να μάθω; Εμείς ορίζουμε τις ζωές μας, τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε. Η ζωή ανήκει μόνο σε εμάς.
Ξέρω, πώς αυτό το άρθρο θα ξινίσει πολλούς. Θα ενοχληθούν όλοι όσοι δεν αντέχουν τη συνύπαρξη με το διαφορετικό. Δε με νοιάζει, εγώ ξέρω πώς εκεί έξω υπάρχουν και άλλα παιδιά σαν τον Τεό. Πολύ πιθανό κάθε μέρα να φοβούνται, να καταπιέζονται, να τους κοροϊδεύουν και να τους βρίζουν. Μες στην απελπισία τους, να σκέφτονται να αυτοκτονήσουν. Σε αυτά τα παιδιά, και ας μην έχω ιδέα πώς είναι να νιώθεις όλα αυτά τα συναισθήματα, οφείλουμε να τους φτιάξουμε ένα καλύτερο, πιο φιλικό περιβάλλον και μέλλον. Να ξέρουν πώς υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω που τα έχουν περάσει και παρά τις όποιες δυσκολίες τα κατάφεραν.
Άλλωστε, όπως λέει και ένα αμερικάνικο γνωμικό, όπως δε χρειάζεται να είσαι ζώό για να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα των ζώων, όπως δεν χρειάζεται να είσαι δέντρο για να μάχεσαι ενάντια της καταστροφής των δασών, έτσι δε χρειάζεται να είσαι gay ή trans για να υπερασπίζεσαι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα τους.
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους, ασχέτως τη σεξουαλική τους ταυτότητα, που νιώθουν εγκλωβισμένοι κάπου. The world is yours…
